Scrinium Classical Antiquity

AUGUSTUS, Meine Taten. Res Gestae Divi Augusti. Nach dem Monumentum Ancyranum, Apolloniense und Antiochenum. Lateinisch-Griechisch-Deutsch ed. E. Weber. Patmos, n.p., 2004. (Lizenzausgabe Artemis & Winkler). 144p.Paperback. Series: Tusculum, Studienausgabe. € 8.00 (Antiquarian)

AUGUSTUS, Mijn levenswerk. Vertaald, ingeleid en toegelicht door R.B.C. Huygens. Wereldbibliotheek, Amsterdam, 1953. XXXII/32p. ills. Sewn. Plasticized. Series: Klassieke Galerij, 86. € 10.00 (Antiquarian)

AUHAGEN, U., (ed.), Studien zu Plautus' Epidicus. Narr Verlag, Tübingen, 2001. 349p. Bound. Series: Scriptoralia, 125. This is a time of great interest to Plautinists. The plays are receiving scholarly discussion at Urbino in Italy (under Cesare Questa) and Freiburg in Germany (under Eckard Lefèvre). The Italian project is the more precisely organised. Each play in alphabetical order is the subject of an annual conference at Sarsina, the poet's birthplace, and the papers given there are published as Lecturae Plautinae Sarsinates. Five such conferences have been held, taking us to Captivi. Even more exciting, the plan of Questa and his colleagues is to produce a new edition of each play, in whatever order. Casina is the first (Urbino: QuattroVenti, 2001), edited by Questa himself; Asinaria, Curculio, Amphitruo are to come next. This will eventually release us from the tyranny of Lindsay's hundred-year-old Oxford Text. The Freiburg volumes are published in ScriptOralia, a series dedicated to the interface between written and oral literature.'(MALCOLM M. WILLCOK in Bryn Mawr Classical Review 2002.01.22). A.o.: W. GEOFFREY ARNOTT: Plautus' 'Epidicus' and Greek Comedy (pp.71-91); G. MANUWALD: Informationsvergabe und Spannungsverteilung in Plautus' 'Epidicus' (pp.133-163); N.W. SLATER: Appearance, Reality, and the Spectre of Incest in 'Epidicus' (pp.191-205); W. HOFMANN: Die Monologe im 'Epidicus' und 'Truculentus' (pp.219-249); H.D. JOCELYN: Gods, Cult and Cultic Language in Plautus' 'Epidicus' (pp.261-297); T.J. MOORE: Music in 'Epidicus' (pp.313-335). From the library of the late Prof. W. Geoffrey Arnott. € 47.50 (Antiquarian)

AURELIANUS, P., De Verhouding van godsdienst en ethiek in Homerus. Centrale Drukkerij, Nijmegen, 1955. XIII,119p. Sewn. Library marks. Diss. Katholieke Universiteit Nijmegen. € 17.00 (Antiquarian)

AURELIUS AUGUSTINUS, De diversis quaestionibus ad Simplicianum. Edidit A. Mutzenbecher. Brepols, Turnhout, 1970. LXXVII,122. Original gilt stamped terra-cotta cloth. Upper edge publisher's stained. Small sticker glued to paste down end paper. Vol.2: Upper corner last pages slightly creased. Series: Corpus Christianorum, Series Latina XLIV, Aurelii Augustini opera, Pars XIII, I. Nice copy. € 60.00 (Antiquarian)

AURELIUS AUGUSTINUS, Sermones in Epistolas Apostolicas I. Id est Sermones CLI-CLVI secundum ordinem vulgatum inserto etiam uno sermone post Maurinos reperto,. Recensuit G. Paroens. Secundum Praefationes caput conscripsit J. Lössl. Brepols, Turnhout, 2008. CXCVII,195P. Original terra-cotta gilt stamped cloth. With gift intention from the editor on half title. Series: Corpus Christianorum, Series Latina, XLI Ba (Aurelii Augustini Opera, Pars XI, 7). Dans ce volume ont été édités les sermons 151-156, qui appartiennent à une série d'homélies que saint Augustin a prêchées en octobre 417 contre le pélagianisme, ainsi que le sermon 154 A, qui fut découvert par Germain Morin. Tandis que le dernier offre une exégèse relativement simple de Rom. 7, 15-25, les sermons 151-156 contiennent un commentaire systématique et plutôt complexe sur Rom. 7, 5-8, 17, dans lequel l'évêque d'Hippone propose une nouvelle exégèse de Rom. 7, 14-25 et 8, 4. L'introduction à l'édition contient à côté d'une discussion détaillée de la datation des sermons 151-156 (écrite en collaboration avec J. Lössl de Cardiff University) et de la spécificité de leur argumentation, une étude approfondie de leur transmission directe et indirecte. Une partie importante de cette étude est consacrée aux relations généaloqiques des témoins les plus anciens (IX-XII) du recueil médiéval de sermons augustiniens De uerbis Apostoli, qui constitue le deuxième volet de la collection De uerbis Domini et Apostoli. L'introduction est donc complémentaire à l'étude de la transmission du premier volet qui a été publiée en 2006 dans la série Instrumenta Patristica et Mediaevalia par L. De Coninck, R. Demeulenaere et B. Coppieters 't Wallant. (Publisher's information). € 175.00 (Antiquarian)

AURELIUS AUGUSTINUS, (AUGUSTINUS), Handboek Latijn. Een korte Latijnse grammatica. Vertaald en toegelicht door Vincent Hunink. Ingeleid door Ineke Sluiter. Damon, Budel, 2014. VIII,115p. Paperback. 'Een handboek Latijn door niemand minder dan Augustinus (354-430)? Weinig lezers zullen weten dat een dergelijke tekst bestaat. Toch is dat zo: onder de werken op naam van Augustinus bevindt zich een kort traktaat over Latijnse grammatica. Inclusief rijtjes, indelingen en voorbeelden. En de gevreesde uitzonderingen natuurlijk. Dit leerboek of naslagwerkje gold lange tijd als onecht: men dacht dat het was samengesteld door een 7e eeuwse navolger. Maar recent is aangetoond dat het werk in hoofdzaak toch van Augustinus zelf is. Argumenten daarvoor zijn bijvoorbeeld een aantal ideeën over taal, parallellen met authentieke geschriften van Augustinus, en details en voorbeelden die stammen uit een Noord-Afrikaanse context. (... ) Veel andere voorbeeldige woorden en zinnen roepen een sfeer op van school, retoriek, gemeenschapsleven en christelijke waarden. Dat is natuurlijk geen definitief bewijs, maar alles bij elkaar is het overtuigend. Anderzijds is het ook duidelijk dat de tekst is ingekort op een aantal onderdelen. De hoofdstukken over zelfstandige naamwoorden en werkwoorden lijken nogal uitgebreid. Maar andere secties, zoals die over bijwoorden, deelwoorden, voegwoorden en tussenwerpsels zijn zo kort dat ze zo nauwelijks van Augustinus kunnen zijn. Kortom, het gaat om een deels ingekorte versie van een authentieke, vroege tekst van Augustinus. Augustinus schreef zijn Latijnse grammatica in de jaren voor zijn doop in Milaan (387), als onderdeel van een ambitieus werk over elementaire vakken (disciplinae) dat hij wilde samenstellen. Het project bleef onvoltooid: alleen een boek Over muziek en het boek over grammatica zijn feitelijk geschreven. Het grammaticaboek is bedoeld als een stevige basis, een opstapje voor spirituele studies. Echt geestelijke zaken zijn hier dan ook grotendeels afwezig, met uitzondering van algemeen christelijke ideeën zoals in zinnen als propter salutem 'omwille van het heil'(c.94) of voorbeelden die verwijzen naar drie bisschoppen (c.7). De kerkvader schrijft voor een publiek van lokale Latijn-gebruikers, voor wie de taal niet de moedertaal is. Zeg maar als een soort eerste hulp en naslagwerk voor Afrikaanse Latijn-schrijvers, misschien als schoolmeesters en kerkelijke functionarissen. Wat iedereen uit de praktijk al weet (zoals de functie van de conjunctief) blijft onbesproken, terwijl de aandacht uitgaat naar theoretische problemen, vreemde uitzonderingen of onlogische elementen in het systeem. Sympathiek is dat Augustinus steeds pleit voor traditie en goed gebruik, meer dan voor strikte toepassing van regeltjes. En steeds wil hij mooie voorbeelden geven. Zo zijn de paradigmata vooral woorden als virtus 'deugd', oboedire 'gehoorzamen', en bovenal, scribere 'schrijven'. Het is misschien geen toeval dat hij juist daarmee alle vormen van het Latijnse werkwoord uitschrijft. Voor lezers die geïnteresseerd zijn in de Latijnse grammatica is het aardig om te zoeken naar kleine en grote verschillen tussen Augustinus' systeem en grammaticale beschrijvingen uit hedendaagse leerboeken. Veel rijtjes, voorbeelden en onderverdelingen lijken vertrouwd, maar er zijn ook opmerkelijke verschillen. (...) Ook deze tekst tekent Augustinus' zorg voor de taal, zijn aandacht voor communicatie en zijn scherpe, analytische geest. Er zijn antieke leerboeken die minder te bieden hebben. De vertaling is voorzien van een inleiding door prof.dr. Ineke Sluiter, hoogleraar Grieks aan de Universiteit Leiden, tevens specialist op het gebied van laat-antieke grammatica en groot kenner van het werk van Augustinus.' (VINCENT HUNINK). € 14.90 (New)

AURELIUS AUGUSTINUS, (AUGUSTINUS), Als korrels tussen kaf. Preken over teksten uit het Marcus- en het Lucasevangelie [Sermones de scripturis 94A-116 +367]. Vertaald, ingeleid en van aantekeningen voorzien door J. Gehlen-Springorum, V. Hunink, H. van Reisen en A. Six-Wienen. Damon, Budel, 2007. 325p. Hard bound with dust wrps. Reading ribbon. Nice copy. € 20.00 (Antiquarian)

AURELIUS VICOTR, S., Die Römischen Kaiser. Liber de caesaribus. Lateinisch - deutsch. Herausgegeben, übersetzt und erläutert von K. Groß-Albenhausen und M. Fuhrmann. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt, 1997. (Lizensausgabe Artemis & Winkler). 316p. Original off-white cloth with dust wrps. Series: Tusculum. € 38.00 (Antiquarian)

AUSBÜTTEL, F.M., Germanische Herrscher. Von Arminius bis Theoderich. Wissenschaftliche Buchgesellschaft, Darmstadt, 2007.175p. Bound. ‘Goethe weist der Biografie die Hauptaufgabe zu, ‘den Mensen in seinen Zeitverhältnissen darzustellen und zu zeigen, inwiefern ihm das Ganze widersteht, inwiefern es ihn begünstigt [und] wie er sich eine Welt- und Menschenansicht daraus gebildet…’ Es kommt also darauf an, die Wechselwirkungen zwischen dem Individuum und den überindividuellen Bedingungen darzustellen, und zwar sowohl von außen nach den vorliegenden Quellen, als auch von innen unter Einfühlung in die Psychologie der behandelten Person. Biografien germanischer Herrscher zu schreiben ist deshalb ein schwieriger Aufgabe, da sich die Quellenlage oftmals einseitig aus römischer Sicht ergibt und die historische wie auch psychologische Rezeption den ‘wahren’ Kern überlagert. Frank M. Ausbüttel hat sich der Aufgabe unterzogen Kurzbiografien von zwölf germanischen Fürsten zu verfassen, und sie gut gelöst. Dargestellt wir jeweils die Herrscherspersönlichkeit eines bedeutenderen Stammes der römischen Kaiserreichs und Völkerwanderungszeit, die für ihren Stamm im Kulminationspunkt seiner geschichtlichen Bedeutung steht. Chronologisch spannt sich dabei der Bogen vom 1. Jh.v.Chr (…) bis hin zu den Königen der germanischen Teilreiche auf römischen Boden des 5. und 6.Jhs.n.Chr. (…). Bei allen Herrscherfiguren fällt auf, dass ihre ‘Geschichte’ nicht ohne den Kontext der römischen Reichsidee vonstatten gegangen wäre. Alle operierten vor dem integrativen Strukturmoment des Imperium Romanum, das bei den Germanenfürsten der Frühzeit stärker bilaterale Züge aufweisen mag, bei denen der späteren Zeit aber ein Agieren im System der römischen Reichsverfassung beobachten lässt. Dokumentiert durch die Annahme römischer Ämter und Ehrenbezeichnungen. Dennoch führten die von den einzelnen Herrschern innerhalb des institutionellen römischen Regiments im Rahmen von Handlungsprozessen eingebrachten Änderungen allmählich zu einer Transformation des Reiches und seiner Struktur; Vorzeichen für die mittelalterlichen Welt. Durch die Kürze der einzelnen Kapitel gewinnt vor allem die Darstellung der Aktion Oberhand. (…) Nach der Lektüre ist [der Leser] allerdings zum Studium vertiefender Literatur zu den einzelnen Germanenstämmen und ihren Herrschern animiert. Er kann dies tun, indem er den Literaturangaben folgt (…). (E. SCHALLMEYER in Antike Welt, 2008, p.90). € 8.00 (Antiquarian)